Nieuwjaarstoespraak burgemeester Liesbeth Spies

Op 6 januari 2025 organiseerde gemeente Alphen aan den Rijn in het gemeentehuis de nieuwjaarsreceptie voor inwoners, ondernemers en verenigingen.

Tijdens de receptie gaf burgemeester Liesbeth Spies haar nieuwjaarstoespraak. Ook nam zij na 10 jaar afscheid als burgemeester. Hieronder leest u de nieuwjaarstoespraak terug.

Nieuwjaarstoespraak

Goedenavond allemaal!

Allereerst wens ik u een heel gelukkig en gezond nieuwjaar! Wat fijn om u hier vandaag te mogen verwelkomen. Uw aanwezigheid betekent veel voor ons als gemeentebestuur. Een speciaal welkom voor de bewoners van huisnummers 25! Fijn dat jullie er zijn. De start van het nieuwe jaar verliep op de meeste plaatsen feestelijk en gemoedelijk. Helaas met 2 uitzonderingen. Een lelijke brand in de Wederikstraat heeft veel materiele schade veroorzaakt. Ook keerde een groep inwoners van Hazerswoude-dorp zich tegen de politie: onbestaanbaar! Mensen die zich inzetten voor onze veiligheid verdienen respect en waardering voor wat ze doen. Ik heb geen goed woord over voor mensen die dat fatsoen niet hebben. 

Ik was op oudejaarsavond bij de briefing op het politiebureau en de waardering die ik daar voor alle hulpverleners heb uitgesproken, herhaal ik hier. Dank voor wat jullie het hele jaar doen! Dank ook aan de collega’s van Langeroode, die rond de jaarwisseling veel werk hebben verzet en alweer veel vuurwerkafval hebben opgeruimd!

Als u zo rondkijkt, dan valt u het vast op dat de hoofdkleuren van de versiering rood, wit en blauw zijn. De muziek is aangepast naar de muziek die u rond de bevrijding van Nederland in 1945 kon horen. En ook de foto’s op de schermen nemen u mee terug in de tijd. Dit jaar vieren we 80 jaar vrijheid in Nederland. De viering begon in september 2024 met activiteiten in het zuiden van het land. Dat loopt door in dit jaar en natuurlijk vieren we 80 jaar vrijheid ook in de gemeente Alphen aan den Rijn. ‘Geef de vrijheid door’ is het thema van 80 jaar vrijheid. Een goed gekozen thema in een tijd waarin jongeren de verhalen niet meer kunnen horen van hun ouders of grootouders en de kennis van de holocaust bij grote groepen ontbreekt. Juist omdat oorlog dichterbij is dan ooit moeten we verhalen blijven vertellen. Alleen zo geven we de vrijheid door. 

Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Wereldwijd lopen de spanningen op. Er lijkt geen einde te komen aan oorlogen dichterbij en verder weg. Ook in Nederland lopen spanningen op en bereiden we ons voor op situaties waarin we bijvoorbeeld langdurig zonder stroom of betrouwbare communicatie komen te zitten. Het is goed om ons bewust te zijn van onze kwetsbaarheden en ook zelf de vraag te beantwoorden of u thuis en op het werk voorbereid bent op dit soort verstoringen. Het is goed om te investeren in het vergroten van onze weerbaarheid. Dat is in de eerste plaats een oproep aan ons allen. Tegelijkertijd moeten we als gemeente ook aan de slag om in geval van nood de bevolkingszorg op niveau te houden.

Stil staan bij onze vrijheid geeft ons ook een verantwoordelijkheid naar anderen. Onze vrijheid is niet zonder grenzen. Rekening houden met de ander en respectvol met elkaar omgaan zijn onlosmakelijk met onze vrijheid verbonden. Laten we elkaar open tegemoet treden, een vraag stellen en minder vaak direct een oordeel klaar hebben. Alleen dan ontstaat een gesprek, een ontmoeting. Als je de ander met een open houding tegemoet treedt, kun je wel eens aangenaam verrast worden. Als we dat allemaal doen, wordt onze gemeente een plek waarin iedereen uitgenodigd is mee te doen en kan iedereen zijn wie hij of zij wil zijn. Dat werkt een stuk beter dan elkaar voor rotte vis uitmaken via tal van digitale kanalen.

Ontmoeten, verbinden en in vrijheid naar elkaar luisteren. Het lijken simpele woorden maar het is hard werken om dit in praktijk te brengen. Als we echt een inclusieve samenleving willen zijn dan kun je je niet exclusief gedragen en alleen voor jouw mening gaan. Zo werkt het niet thuis, op school, op het werk of in ons democratisch functioneren. Grote waardering heb ik voor onze raadsleden en wethouders die lastige keuzes moeten maken en die de druk vanuit de samenleving dagelijks voelen. Afwegingen maken in het algemeen belang betekent ook mensen teleur stellen. Ik ben er trots op dat we ook het afgelopen jaar het gesprek op de inhoud stevig hebben gevoerd en dat tegelijkertijd op een respectvolle manier hebben gedaan. En dat betekent soms een beetje water bij de wijn doen. Dat is de kern van ons land, via polderen en het smeden van coalities komen we samen verder. Ook voor 2025 is dat een goed voornemen.

Het jaar 2024 stond in het teken van 10 jaar Alphen aan den Rijn. Als die Romeinen een glazen bol hadden gehad…zouden ze dan een beetje trots op ons zijn geweest? Alphen aan den Rijn is gelukkig nog steeds een gemeente waar het goed wonen en leven is. Recent onderzoek heeft laten zien dat we daarin binnen de top 5 van Nederland staan. We hebben veel en heel verschillende bedrijven, geweldige voorzieningen op het gebied van sport en cultuur. Afgelopen zomer hadden we zelfs zeer succesvolle Olympische atleten. We kunnen ook de komende jaren voldoende woningen bouwen. Dat gaat allemaal niet vanzelf. Zeker niet omdat we voor het eerst in onze jonge geschiedenis financieel echt veel minder kunnen dan we graag zouden willen. 

De viering van onze tiende verjaardag stond vooral in het teken van ontmoeten en verbinden. Veel van de activiteiten zijn door u, onze eigen inwoners en organisaties, bedacht en uitgevoerd. Dat is ook de kracht van onze gemeenschappen. De ontelbare hoeveelheid mensen die vrijwillig een bijdrage leveren aan een nog mooiere straat, een sportvereniging, de kerk, op school, in de zorg en ga zo maar door. Het omzien naar elkaar wordt hier gelukkig volop in praktijk gebracht. 

Een mooi cadeau van het afgelopen jaar is ook de Canon Van Alphen. Een boek met 50 verhalen over onze gemeente. Namens het gemeentebestuur wil ik iedereen die welke bijdrage dan ook levert oprecht heel hartelijk bedanken!

Met een ding blijven we worstelen: zijn we nu een stad of een dorp, of een stad met dorpen, hebben we een gemeentehuis of een stadhuis. Hoe doen we recht aan onze identiteit. Een vraag die al even met ons meegaat zo las ik in een gedicht dat Robert Jan Blom al in 1985 publiceerde. Hij was een markant raadslid en is afgelopen jaar overleden. Daarom vind ik het mooi om juist zijn gedachten hierover te delen:

En hoor,
Een vogel fluit,
In vroege uren 
Een haan roept zijn boer
Naar groene weiden.
En tussen
Hoge bomen
In stenen huizen
Begint de stad te leven
Die stad aan het water
Tussen blauw en groen
Die stad, gebouwd
Op weemoed van een dorp
Het dorp is er nog
Voor hen die daarnaar zochten
De stad is er
Voor hen die er nu zijn
Het dorp is nu volwassen
En als de zon de maan ontmoet
Rust het kleine dorp
In de armen van de nieuwe stad

Was getekend, Robert Jan Blom.

En nu kan ik er niet langer omheen.. ik ga afscheid nemen als burgemeester. Dat vind ik lastig. Ik heb altijd tegen iedereen gezegd: je moet gaan op het moment dat het bij jou en bij de ander nog pijn doet. Die pijn voel ik. En tegelijkertijd is het ook goed en mooi om aan iets nieuws te mogen beginnen. Ik vind het heel fijn om zoveel bekenden van de afgelopen jaren hier vanavond te zien.

Ik kijk terug op veel mooie momenten met inwoners en ondernemers. We hebben intensief samen opgetrokken: met partners, zoals politie en de brandweer, buurtcomités, dorpsraden, vrijwilligers en ga zo maar door. Maar ook tijdens heftige gebeurtenissen, zoals het vallen van het brugdek in de Hooftstraat, corona, de opvang van vluchtelingen en ontheemden uit Oekraïne en lelijke veiligheidsincidenten. Het is een groot voorrecht dat je er als burgemeester voor en van iedereen mag zijn. Dat je in tijden van verdriet of blijdschap heel dichtbij mensen mag komen. En dat ik dat mooie ambt in de gemeente heb mogen vervullen waar ik geboren en getogen ben, maakt dat ik met volle overtuiging en met enorm veel plezier dit werk heb gedaan.

Het is geen makkelijk werk. Je kunt het ook nooit iedereen naar de zin maken. Als burgemeester sta je altijd ‘aan’, ook als je boodschappen doet, op de fiets zit of als je in het weekend toch weer een net pak aan moet omdat je ergens wordt verwacht. U hebt gemaakt dat ik me welkom voelde en me vrij voelde om dit ambt op mijn manier zo goed mogelijk in te vullen. Ik wil u vragen om Peter Rehwinkel, de waarnemend burgemeester die op 20 januari start, ook een warm welkom te geven. Geef hem de ruimte om dit werk op zijn manier te doen. Dan zal hij zich vast heel snel thuis voelen in onze gemeente.

Mijn dank gaat uit naar de medewerkers in de gemeentelijke organisatie. Dankzij jullie inzet kunnen wij als bestuurders ons werk doen. Ik ben trots op jullie. Het is goed om dat hier nog eens heel expliciet te zeggen omdat onze medewerkers lang niet altijd de waardering en het respect krijgen dat ze verdienen: dus wees zuinig op ze!

Dank ook aan gemeenteraadsleden, de wethouders en leden van de directie. Wij nemen nog op een ander moment afscheid. Maar vooral dank aan u, onze inwoners, vrijwilligers en ondernemers. Ik heb de afgelopen maanden veel lieve woorden en goede wensen gekregen: van een spontane ‘hug’ tot mooie woorden bij de supermarkt of lieve kaarten en brieven. Dank voor alle steun, lieve woorden en goede wensen. Het is hartverwarmend. 

Ik voel me bevoorrecht om ruim 10 jaar burgemeester van de gemeente Alphen aan den Rijn te zijn geweest. Voor de toekomst wens ik jullie het allerbeste. Zorg goed voor elkaar en voor onze gemeente. En natuurlijk graag tot ziens want Alphen aan den Rijn blijft ons thuis…